Wszystko na temat psów

Szczepienia

Każdy właściciel ma obowiązek pamiętać o szczepie­niach, które chronią naszego psa przed wystąpie­niem chorób zakaźnych, bądź łagodzą przebieg choroby (u nie szczepionych psów nosówka lub parwowiroza mogą mieć przebieg śmiertelny).

Gdy pies zachoruje na chorobę wirusową, możliwe jest jedy­nie leczenie objawowe, czyli zastosowanie środków przeciwzapalnych, przeciwkrwotocznych etc. oraz zapobieganie odwodnieniu organizmu i podawanie substancji odżywczych poprzez podłączanie wlewów dożylnych.

Szczenię, które nabywamy, powinno już mieć przeprowadzony komplet szczepień podstawowych, które są udokumentowane w Książeczce Zdrowia Psa (każdy poważny hodowca przekazuje ją nowemu właścicielowi). Kalendarz szczepień:

•        6-8 tydz. - szczepionki typu PUPPY

•        10-12 tydz. I szczepienie na choroby zakaźne - obecnie najczęściej stosuje się tzw. kombajny, czyli szczepionki skojarzone,

•        12-14 tydz. II szczepienie na choroby zakaźne,

•        po ukończeniu 16 tyg. - obowiązkowe szczepie­nie przeciw wściekliźnie.

Przez dwa tygodnie po ostatnim szczepieniu psiak nie może wychodzić na spacery poza własną pose­sję, gdyż nie nabył jeszcze odpowiedniego poziomu odporności i nie powinien stykać się z obcymi psami oraz ich odchodami (możliwość zarażenia się).

Szczepienia powinny być powtarzane co roku (obowiązkowe jest tylko przeciw wściekliźnie). Jeśli zamierzamy wyjeżdżać z psem za granicę powinni­śmy wyrobić mu paszport (w gabinecie weteryna­ryjnym) i dowiedzieć się, jakie przepisy obowiązują w danym kraju, gdyż, być może, będzie istniała ko­nieczność przeprowadzenia dodatkowych szczepień lub badania miana przeciwciał (dotyczy wścieklizny - uprawniony do badań jest jedynie Instytut Wetery­naryjny w Puławach). W niektórych krajach wymaga­na jest kwarantanna (np. Wielka Brytania, Szwecja).

Odrobaczanie

W celu ochrony naszego pupila przed inwazją pasożytów wewnętrznych (nicienie, glisty, tasiem­ce) powinniśmy 2-3 razy do roku stosować środ­ki na odrobaczenie (tabletki lub pasta - do nabycia w gabinetach weterynaryjnych). Odrobaczenie naj­lepiej przeprowadzać przed planowanym szczepie­niem.

Szczenięta u hodowcy także są poddawane od­robaczeniu (przynajmniej dwukrotnie, w odstępie 10-14 dni), a stosowane środki oraz termin ich poda­nia powinny zostać odnotowane w książeczce zdrowia.

Inwazja pasożytnicza ma charakter przewlekły, do­rosłe formy drażnią i uszkadzają błony śluzowe prze­wodu pokarmowego oraz zatruwają organizm toksy­nami. Daje to obraz podkliniczny: biegunki, wymioty, utrata wagi, pogorszenie jakości okrywy włosowej, a nawet alergiczne reakcje skórne. Natomiast formy larwalne pasożytów, w stadium tzw. larwy wędrują­cej, mogą uszkadzać narządy wewnętrzne.

Ponieważ obecnie większość psów utrzymy­wanych w warunkach domowych nie jest „zaroba- czona", coraz liczniejsze jest grono zwolenników badania kału (w celu stwierdzenia jaj pasożytów), poprzedzającego podanie środka przeciwpasożyt- niczego. Kiedy wynik jest dodatni, podajemy środ­ki nacelowane na danego pasożyta, a nie o szero­kim spektrum działania. Kiedy wynik jest ujemny, to badanie dla pewności powtarzamy. Gdy wynik znów jest ujemny, możemy spokojnie nie wchodzić ze środkiem leczniczym. Takie badania powinno się przeprowadzać minimum cztery razy do roku u psów w fazie rozwoju, a minimum dwa razy - u osobników dorosłych. Innymi przesłankami do wy­konania analizy są: planowanie krycie suki (tuż przed rują), podejrzenie alergii (występuje świąd) i wszel­kie wątpliwości dotyczące stanu zdrowia zwierzęcia (schorzenia mające tło pasożytnicze).

Pchły i kleszcze

Pasożyty zewnętrzne zagrażają każdemu psu, na­wet utrzymywanemu w najczystszych warunkach higienicznych. Występowaniu kleszczy sprzyjają tereny leśne oraz intensywnie zakrzaczone. Pchły mogą przenosić groźne dla psów zakażenia bakte­ryjne, wirusowe i pasożytnicze, często powodują alergiczne pchle zapalenie skóry (APZS). Kleszcze są nosicielami groźnych chorób, m.in. babeszjo- zy, boreiiozy, erlichiozy. Żeby chronić naszego psa możemy profilaktycznie stosować preparaty typu obroże, spraye, czy też zakraplacze (ex spot/spot on) bezpośrednio na skórę. Jeśli pies już „złapał" pchły - drapie się, wygryza, czy też znaleźliśmy na skórze pchle odchody (czarno-brunatne wiel­kości ziaren piasku, najczęściej na kłębie, okolicy krzyżowej, pod pachami) - trzeba użyć środków przeciwpchelnych (szeroka gama dostępna w skle­pach zoologicznych) oraz wydezynfekować miejsca, w których pies przebywa (buda, legowisko itp.), a także wymienić ściółkę w budzie. Pamiętajmy, że miejscami predylekcyjnymi do przyczepienia się kleszcza są pachy, pachwiny, okolica głowy, skó­ra za uszami. Natomiast, gdy zauważymy na psie kleszcza powinniśmy go natychmiast usunąć pęsetą lub palcami, ruchem obrotowym - jeśli nie mamy wprawy w tej czynności, najlepiej udać się do gabi­netu weterynaryjnego. Upewnijmy się, że usunię­ty został cały pajęczak (często pozostaje główka) i zdezynfekujmy rankę.

Kiedy zauważymy zmiany w zachowaniu naszego psa - osowiałość, brak apetytu, trudności w poru­szaniu, brązowe zabarwienie moczu - czy też inne, niepokojące objawy chorobowe, powinniśmy się skonsultować z lekarzem weterynarii.